Śmieszny staruszek to dwuznaczna opowieść o przemijaniu, straconej młodości, zaprzepaszczonych nadziejach i smutku mieszającym się ze śmiesznością. To gorzka komedia, w której zagłębiamy się w uczucia człowieka „samotnego w tłumie”, próbującego zrozumieć i dogonić pełen przebodźcowania i niepokojów świat. Czy mamy do czynienia ze zdemoralizowanym osobnikiem, czy z wizjonerem wieszczącym upadek świata związany z nadmiernym przyrostem naturalnym i rozwojem technologii?

Poznajcie bohatera, w którego świecie jawa miesza się ze snem, a sen zamienia się w koszmar. Na szczęście po przebudzeniu następuje powrót do rzeczywistości. Tylko czy rzeczywistość nie bywa gorsza niż najstraszniejsze fantazje?

Śmieszny staruszek Tadeusza Różewicza jest pierwszą realizacją tego dramatu na naszej scenie i drugim, po głośnej Kartotece z 1961 roku w reżyserii Zofii Jaremowej, spotkaniem z autorem.